Wat was gepland door Devocean Pictures voor zaterdag 8 april:

Yoeri en Nicki beginnen om 8 uur ‘s morgens aan de Quill om “Around the Mountain South” te filmen en te fotograferen. Het VVV-kantoor werkt samen met Devocean Pictures om een uitgebreid overzicht te maken van wandelmogelijkheden voor zowel toeristen als de lokale bevolking. Op alle verschillende wandelingen van de Quill vertegenwoordigen we het pad zelf, evenals de flora en fauna onderweg. Na een eerste tocht alleen, zoals vandaag, doen we hetzelfde parcours met lokale wandelaars om de menselijke factor in onze clips te krijgen.

In het begin moeten we de Quill Trail volgen, die we al gefilmd, gefotografeerd en beschreven hebben. Het plan is dan ook om rechtdoor te lopen naar het eerste bankje waar onze trail of the day officieel begint. Tot die tijd blijven onze camera’s mooi ingepakt aangezien we verwachten minimaal vier uur te filmen.

Hoe het echt ging:

Minder dan vijf minuten na het begin van de Quill Trail, zeg ik: “Kijk eens naar die kever. Het is zo kleurrijk en glanzend. Ik heb nu mijn camera nodig.“ Een kwartier later arriveren er andere wandelaars terwijl Yoeri en ik allebei op de grond liggen om verschillende hoeken vast te leggen. Na een korte blik wil de vrouw weten: “Het is zo klein. Hoe zag je het?“

Omdat ik ze niet kan dwingen te bukken om de volle glorie van dit kleine schepsel te bewonderen waarvan ik de ware identiteit nog niet weet, leg ik uit: “We zijn eraan gewend kleine beestjes te vinden tijdens het duiken. Nu passen we onze aquatische aanpak op het land toe. Maar we hebben nu genoeg van deze kever.’ We pakken de camera’s in en stof de broek af. Gelukkig hebben ze onze eerdere clips gezien, dus er is hoop dat we ze nog steeds elektronisch kennis kunnen laten maken met de kleine dingen.

Een paar meter verder zien we hele bundels van dezelfde soort kever op de grond liggen. Haastig zwaaien we gedag en zitten weer op onze knieën. Nu krijgen we een beter idee van wat er aan de hand is. Vier kevers zijn gegroepeerd rond een zaadje en lijken het eruit te zuigen. “Ik zal Jan-Joost eens vragen wat voor soort dit is.”

In 2022 was Jan-Joost Mekkes maandenlang op Statia op zoek naar nieuwe insecten. Hij was degene die onze blauwe geesten opende om het groen op Statia in een heel nieuw licht te zien. Yoeri en ik zijn oceaanwezens. We leren graag over het zeeleven in het algemeen, verschillende habitats, symbiose van verschillende soorten en bepaald gedrag. Hoe meer we weten, hoe beter we de blauwe wereld kunnen vastleggen en uitleggen aan onszelf en anderen. Zoals Jacques-Yves Cousteau ooit zei: “We beschermen alleen waar we van houden, we houden alleen van wat we begrijpen en we begrijpen alleen wat ons wordt geleerd.”

Ook al zijn we allebei duikinstructeur, onze echte passie is het filmen en fotograferen van de onderwaterwereld. Daarom hebben we al lang geleden vastgesteld hoe mooi het is om zo langzaam mogelijk te gaan en naar de kleine dingen onder water te zoeken. Op het land was het anders. We waardeerden de natuur, het bos en al zijn planten en dieren, maar wisten er niet zo veel van. Jan-Joost opende een nieuw perspectief. Langzaam maar zeker passen we stap voor stap onze geest en ogen aan de groene wereld aan.

Of het nu groen of blauw is, verbinding maken met de natuur heeft veel voordelen voor ons mensen. Wat Wallace J. Nichols beschrijft in “Blue Mind: The Surprising Science That Shows How Being Near, In, On, or Under Water Can Make You Happier, Healthier, More Connected, and Better at What You Do” is in onze ervaring van toepassing op bossen , te. In Japan is er de lange traditie van ‘Shinrin Yoku’, wat kan worden omschreven als duiken in het bos, het met alle zintuigen in zich opnemen, verbinding maken met jezelf en de adem terwijl je langzaam de wereld om je heen ervaart. De natuur leert ons dat de enige constante in het leven verandering is.

Na bijna zes uur verdwalen in zowel details als het grote geheel, verlaten we de berg. We hebben genoeg materiaal om tien minuten te vullen in plaats van slechts één. Blijkt dat onze kever geen kever is, maar een insect, liever gezegd een schildwants. De bugs waren echter niet de enige geweldige vondst van de dag. Met veel geduld filmden we de toomkwartelduif (Geotrygon mystacea), een grondduif die we niet vaak meer op de Quill zien. De habitat blijft veranderen, helaas niet ten goede van de soorten die de slapende vulkaan hun thuis noemen.

Veel factoren dragen bij aan dit proces. Maar of we nu klimaatverandering of zwervende dieren de schuld geven, het komt allemaal neer op menselijk gedrag. Plannen veranderen. De natuur verandert. Kunnen we onze natuur veranderen om andere soorten meer ruimte te geven om te gedijen?